Wedstrijdverslag Kampioenswedstrijd Almere Buiten H1
Afgelopen zaterdag konden we door de uitslagen van onze directe concurrenten al kampioen worden. Door het verlies van nummer 2, setverlies van andere teams en de directe confrontatie van ons tegen nummer 3 maakte dat we vooraf wisten dat een 3-1 overwinning genoeg was om historie te schrijven. Historie in de geschiedenis van Almere Buiten want nog nooit speelde een team promotieklasse in Buiten, maar ook geschiedenis dat het ooit zo vroeg is geweest. Zelfs de NeVoBo heeft er geen rekening mee gehouden, want de kampioensbekers zijn nog niet eens gereed.
Maar zover was het nog niet. Eerst proberen de gewenste uitslag te noteren tegen een team wat bestaat uit ervaren rotten die er geen geheim van maakten vol te willen gaan voor de plek van runner-up. Iedereen was ruim op tijd binnen, zo ruim dat een 2-tal spelers nog even een lunch gingen halen bij de plaatselijke middenstand.
Nadat iedereen zover was konden we onze zwarte-gele/ geel-zwarte tenues aantrekken en beginnen met de warming up. Na de nodige rek- en strekoefeningen, het overspelen van de bal, het inhei-werk en de daarbij behorende irritaties met de tegenstander wat rechtdoor is en wat niet mochten Marco, Casper, Wouter, Thomas, Niels, Michel en Marc-Jan beginnen met de eerste punten. Onder het toeziend oog van onze trouwe supportersgaren begonnen we redelijk goed aan de wedstrijd. Als er al spanning was bij menigeen was dit nog niet echt te merken. Lang bleven we aan de goede kant van de score en boven de 15 begonnen we uit te lopen. Bij 18-23 kwam Hoogland weer aan serve en met de wetenschap van een side-out pakken en dan het laatste punt zouden we stap 1 zetten richting een klein feestje. Hoe anders kan het lopen. Of er verlamming in het spel sloop, of mensen de tap met bier al zagen staan het feit was dat we vergaten te scoren. Aanvalskansen werden niet benut, ralleypasses die niet meer zuiver kwamen, kortom geen punt werd er meer gemaakt. Niet helemaal waar deze laatste woorden, want nagenoeg alle punten voor Forza kwamen door onze fouten. Paar vloeken verder stond het 24-23 voor Hoogland en ook het laatste punt was voor hen. Ruim voor staan en toch de set laten liggen. Even boos worden, omdraaien en weer doorgaan. Want het kon nog steeds. Nu alleen de 3 sets op rij winnen.
Met een paar aanpassingen begonnen we aan het 2e bedrijf. We begonnen nog wat verkrampt maar gedurende de set begonnen we de draad op te pakken. Er werd lekker gevochten en de meeste ralleys begonnen onze kant op te vallen. Blokkerend begonnen we de Forzanezen onder druk te zetten en zelf werden de meeste aanvallen nu wel gescoord. Ook serverend zetten wij ze meer onder druk. Het verzet was gebroken en zaak was om die 2e set goed af te sluiten. Bij 24-16 kwamen zij aan serve en zaak was om direct de side out te pakken en dan ook de set. Forza was geknakt en we mochten ze niet in de wedstrijd laten komen. Toch vielen we in herhaling. 2 ketsers, 2 fouten, een goed punt van Forza, een time-out en paar boze woorden later was bij 25-21 toch het eerste punt van de 4 benodigde punten binnen.
De 3e set begonnen we met dezelfde spelers als set 2. Direct goed bij de les, Forza die ondanks het sterke einde geknakt was. Als een wervelwind vlogen we over hen heen. Met de wel zeer duidelijke cijfers van 25-11 was set 3 voor ons. Het kampioensschap lonkte!
Maar dan moest ook die laatste set wel gewonnen worden. Met een 2-tal wijzigingen werd deze set aangevangen. Met een kleine hapering aan het begin was ook nu het spelbeeld duidelijk voor ons. Een sterke aanval, maar een nog sterker blokkerend Almere Buiten stonden we rap ruim voor. Een kilblok van Thomas, Marco met een eenmansblok op buiten, ach wie niet… Het bekende Unox-knak momentje was al lang gepasseerd. Met uiteindelijk 25-17 kon het feest op het veld losbarsten, zij het dat het nog een bescheiden feestje was. Maar met nog 5 wedstrijden te gaan al kampioen in de 1e klasse. Op naar de promotieklasse.
Na een koude douche voor succes-coach Otto, tja nooit een teambespreking houden na de tijd maar nu wel valt niet op he Otto, gingen we de eerste welverdiende biertjes nuttigen. “Het is stil in Almere Poort” galmde door Amersfoort en het “Kampioenuh” zal de komende tijd nog wel eens door een zaal klinken.
We kunnen ons opmaken voor de promotieklasse, met een team wat nagenoeg uit dezelfde spelers zal bestaan. De kampioenen blijven sowieso. Ondanks dat het kampioenschap al binnen is, is het seizoen nog lang niet voorbij. We hebben ons halverwege al een doel gesteld, toetreden tot de club van 100. Daar willen we nog steeds voor gaan.
Daarnaast spelen we ook nog een halve finale en we willen blijven zorgen voor gezelligheid. Dus blijf komen, we spelen nog paar keer thuis of in de regio.
Eerste komende vrijdag in Loosdrecht. Om 20.30 uur zullen we als kampioenen aantreden tegen Lovoc.
Daarna de feestwedstrijd op vrijdag 20 maart, onze eerste thuiswedstrijd weer.
Kom gerust die vrijdag 20 maart, kijken om 21.45 uur. Maar eerder mag ook want er spelen wederom veel meer Buiten Teams!
En noteer vast in de agenda, 3 april de halve finale voor de beker in Sporthal Buiten! Tegen een team welke net als ons afgelopen weekend ook al kampioen is geworden. Een mooie gelijkwaardige tegenstander. Op affiche eigenlijk de finale.
Voor nu kan ik u zeggen:
Wil je volleybal dan wil je Buiten.
Wil je gezelligheid wil je ook Buiten.
Voor nu zingen we: “ Hoempa Hoempa Hoempa VAB VAB VAB”
Recente reacties