Door: John van Soest

Tjonge, wat een spannende wedstrijd, 4 sets gespeeld, wij waren geboeid van begin tot eind. Eindelijk eens een tegenstander van een beetje formaat. Dat wilden de meiden ook graag, ze hebben al zo lang gespeeld tegen tegenstanders die makkelijk af te poeieren waren, waardoor MC1 niet het maximale eruit haalde wat er in zit.

De eerste set bleken de dames al gewaagd aan elkaar, ze waren scherp, geconcentreerd, en de strijd wilde maar niet tot een eind komen. 24-24, dan 25-25, dan 26-26 en 27-27. Deed me denken aan pitbulls, een keer vastbijten en nooit meer loslaten! Uiteindelijk werd het 29-27 voor Buiten!

De 2e set verliep niet anders, geen van de tijgers wist van opgeven. Soms even lekker op die bal meppen, dan weer een blok, of een klein tikje. Er werd goed verdedigd, mooie ballen gezien. En vooral: er werd voor die bal gelopen en gestreden, onstopbaar aan beide kanten! De uitslag werd nipt gewonnen door ODIS met 25-23.

Aan het begin van de 3e set was Buiten de concentratie even kwijt, niet zo scherp als de eerste set. Er ontstond direct een achterstand van een puntje of 7. Na een korte time-out hebben zij zichzelf weer herpakt en denderde de trein gewoon heerlijk verder. De trein bleek echter niet meer te stoppen. De scheids moest tussenbeiden komen om ze te stoppen met 25-21 voor Buiten!

De 4e set leek verdomd veel op de 3e set, ook hier verloor Buiten aan het begin de scherpte en concentratie, tot zelfs 10 punten verschil. Was ook niet gek, onze meiden voelden de psychische druk om te winnen, met al die ouders, broertjes en zusjes, en zelfs alle mini’s van Buiten (!) op de tribune, die hevig op en neer stond te schudden van alle sensatie en opwinding, en waarbij al die supporters schorre kelen en kapotte handen hebben opgelopen van het schreeuwen en het slaan op de wanddelen van de tribune. (Eén van de mini’s vroeg zich af voor wie zij ‘moest zijn’, voor die blauwen of die zwarten…..) Toch herpakten onze meiden zich opnieuw. De achterstand bleek echter te groot om in te lopen door even gas te geven, en eindigde met 25-17 voor ODIS.

Onze dames werden gedwongen om niet alleen scherp te blijven van begin tot eind, maar ook om zich te wapenen tegen de psychische druk. Het was erop of eronder. Ze hebben zich kranig opgesteld. Het werd 2-2. Petje af voor deze top-prestatie en vooral voor het mooie spel!