Vrijdagavond rond 20u schreef het MC2 team geschiedenis. Maar laten we bij het begin beginnen. Toen ik om 19.15 de sporthal in Laren binnenliep waren de meiden al aan het warm spelen. Na het inslaan riep ik de meiden nog even bij me en gaf ze de opdracht mee om de bal hoog op te spelen. Nog even de tegenstander succes wensen en de zes meiden konden het veld in op jacht naar het eerste punt.
De eerste set verliep vrij soepel voor de meiden in het zwart-geel, de meiden hielden de druk op de ketel en dankzij goede services en prima samenspel pakten de meiden de eerste set met 12-15.
Voor set nummer twee bleef de opdracht van de eerste set staan. Ook nu hielden de meiden het initiatief en met wederom prima service beurten was set twee snel binnen. 13-25 als eindstand was een prima resultaat.
Zoals wel vaker (ook bij andere teams) ging de derde set minder soepel. De meiden kwamen niet aan hun eigen spel toe en al snel keken ze tegen flinke achterstand aan (0-7). Hoog tijd om de meiden toe te spreken. Met als extra opdracht om zoveel mogelijk in drieën te gaan spelen. Zo gezegd, zo gedaan… Of toch niet?! De meiden liepen langzaam maar zeker in, maar helemaal soepel liep het nog niet. Tijd voor een tweede time-out. Ik maande de meiden tot kalmte. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Elk puntje werd door de meiden gevierd, ook als ze nog even moesten wachten op een speler die de bal ging halen hielden ze hun yell aan. Uiteindelijk trokken de meiden toch aan het langste eind: 22-25. En dat is DRIE!!!!
Nu die vierde set nog! Ook hier gingen de meiden niet voortvarend van start. Met een time-out werden de meiden weer op scherp gezet. The Smashers werden weer ingehaald en dit keer werd de voorsprong niet meer weggegeven. Vijf… vijf… vijf… vier… vier… vier… Jaaaaaaa! 18-25! 4 punten binnen!
Gefeliciteerd meiden met deze verdiende 4-0 overwinning! En een voorlopige derde plek in de poule.
Recente reacties