Eindelijk mochten we dan zaterdag van start met de wedstrijden. Maar wat een begin was dit! Een niveautje hoger, naar de eerste klasse. De meiden van Prima Donna waren van plan om volledig over ons heen te lopen, maar dat lieten we natuurlijk niet zomaar gebeuren. Ook wij waren gebrand op een goede wedstrijd. Vooraf hadden we een aantal afspraken gemaakt. Let op je plek in het veld, praat met elkaar en ga voluit voor de aanval. Liever een bal hard in het net geslagen op de manier die is geoefend met Wouter en Rogier, dan softe balletjes ‘voor de zekerheid’. Knallen. En dat hebben jullie gedaan. Allemaal.

Noeri, je bleef je aanval proberen, de aanhouder wint! Gewoon volhouden, je hebt een prachtige knal in huis. Katie, jouw aanvallen gingen ook allemaal over het net. Nu nog wat meer kracht en je wordt de schrik van ons team. Naomi, jouw slimme tikjes naar de grond leverden toch flink wat punten op. Suze, van jou willen we dus nooit meer horen dat je niets kunt aan het net. Wat een onzin! Suus, stabiel als altijd en dankzij een paar snoekduiken redde je menig bal van de grond. Ilse, jouw blok stond als een huis, blijf lekker meebewegen aan het net. Linde, je service was (weer) super. Soms iets te hard, maar met de meeste klappen zorgde je ervoor dat Prima Donna even uit evenwicht was.

Helaas verloren we met 4-0 (27-25, 25-23, 25-22 en 25-20), maar dat mag de pret niet drukken. We hebben onze fans laten smullen van een fantastische pot volleybal en we hebben de tegenpartij (komend uit de hoofdklasse) versteld doen staan. Jullie waren scherp, bereid om voor elkaar te werken en gingen voor elke bal. Helaas viel een aantal laat ik zeggen dubieuze beslissingen van de scheidsrechter de verkeerde kant op. Laten we het erop houden dat deze man het écht verkeerd heeft gezien. Met maar liefst 90 punten konden we met opgeheven hoofd uit Huizen vertrekken. Chapeau dames!